Kelepçeyi Pişirmek: İki Pişmiş Domuz Eti, Bir Tatil İlhamı

Çörek mi yoksa çörek mi? Zamanımızın Büyük Yazım Tartışması

1. Son seyahatimizde iki kez Jackie ve ben, yumuşayana kadar pişirilmiş, sonra dinlenmeye ve soğumaya bırakılmış bir "diğer beyaz et" ikram edildi; porsiyonlar daha sonra kesildi ve servis için ısıtıldı. Bir keresinde, Amsterdam'daki Cafe de Klepel'de, dana eti bıçağıydı ve diğer zaman, Londra'daki Merchants Tavern'de, domuz kıçıydı (a.k.a. omuz; a.k.a., İngiltere'de, boyun filetosu). Bu yemekler yeniden ısıtılmış veya kızartılmış et gibi yemek yememişlerdi: her ikisi de doğru miktarda çiğneme ile iyi, sıkı biftek benzeri bir yapıya sahipti. Londra domuz eti bir ızgarada bitti ve bir miktar char vardı, Amsterdam dana etine bir ızgarada ya da tavada daha da sert bir et bile verildi.

2. Bu restoran yemek pişirmek için idealdi, çünkü işlerin çoğu önceden yapılabiliyordu ve her bölüm siparişe göre bitirilebiliyordu - bu özellikle ev yemeklerinde oldukça iyi bir kriterdi. sonuç, lezzet ve dokuda olduğu kadar güçlüdür. İşin püf noktası, ihaleyi pişirecek, ancak ikinci pişirmede kurumayan - ve geçen haftaki güveç gibi tadamayacak bir kesim kullanmak.

3. Kemiksiz domuz kıçı ideal görünüyordu, ama çiftçilerimin pazar favorisi Flying Pigs Farm, hiç yoktu, bu yüzden bitişik bir kesim yapmayı tercih ettim: biraz daha ileri bir kemiksiz bıçak kızartma kaburga rafına doğru geri dönün. Pişirmeden önce, buzdolabında bir buçuk gün beklettim, ancak bunun yararları varken, esas olarak zaman çizelgeme göre belirlendi: bir kap tuzlu su, eti ihtiyaç duyulana kadar depolamak için iyi bir yerdi. .

4. Planım domuz etini kızartmaktı; bu da nemli et ve biraz sos yapmak için yeterli meyve suyu verecek. Kuruduktan sonra rostoyu çok ve çok sayıda bütün rezene tohumu ile karıştırdım ve kabaca öğütülmemiş karabiber (tuzlama tuzla o kadar iyi değildi ki tuzlu su suyunu çekmediyseniz). Biraz üzüm çekirdeği yağı kullanarak, orta ateşte ufacık bir güveçte kızardım - yüzey başına beş dakika ya da öylesine: sadece altın, kömürleşmiş değil. Onu bir tabağa çıkardım, yağın çoğunu döktüm ve doğranmış soğan, havuç ve kereviz ile maydanoz, adaçayı ve bir diş sarımsak ilave ettim. Bunlar kahverengileşmeye başladığında, etleri güveçte geri getirdim, üzerini kapattım ve 350 derece F'nin altında fırına koydum. 30 dakika sonra, ters çevirdim; 30'dan sonra yapıldı: bir şişle oldukça kolay bir şekilde delmek için yeterince ihale, ancak biraz dirençle. Neredeyse iyi yapıldı - normal bir rosto için yaptığımdan biraz daha iyice pişmiş.

5. Eti bir tabağa çıkardım ve gevşek bir şekilde alüminyum folyo ile kapladım. (Bu noktada, bir dinlenmeden sonra, başka bir müdahalede bulunmadan mükemmel bir akşam yemeği hazırlardı.) Sebzeleri tava suyundan süzdüm, sonra yağ katılaşıncaya kadar sıvıyı soğutup soğutdum. Bunu kaldırdım (ve patatesi Anna'nın domuz eti versiyonunu yapmak için kullandım) ve 2/3 su bardağı pişmiş meyve suyunu baharat için kontrol ettim: hiçbir şeye ihtiyaçları yoktu.

6. Akşam yemeğinden birkaç dakika önce, patatesler ve diğer eşlik (arpacık balkabağı - balkabağı - yakında okusun sanırım) hazır olduklarında, orta kısmını kestim Kızartma (göz ve kuyruk) sadece bir inç kalınlığında utangaç (başka bir yemek için kapağı tasarrufu) üç dilim halinde kızartın ve bazı domuz yağı ile zorlukla kaygan bir tavada onları kesti. Domuzun kızartıldığı gibi ısınmasını sağlamak için oldukça yumuşak ısı kullandım.

7. Birkaç kaşık meyve suyuyla (bir tavada ısıtılmış) kişi başına bir dilim güzel bir bölümdü. Tatilde yediklerimizin tüm avantajlarına sahipti: iştah açıcı, işlenmiş bir yüzeye ve onu hem kızartmak hem de kızartmakla hazırlanan domuz eti kesiminden farklı kılan, yeterince yumuşak ve etli bir iç kısım.

8. Ertesi gün Jackie ile kızartma tavasının kapağını aynı şekilde kaptık. Daha ağır mermer (yani daha şişman) kaslardan oluştuğu için daha da iyiydi: daha lezzetli ve daha lezzetli. Bu yüzden bir dahaki sefere en sevdiğim kemiksiz domuz poposu kızartma için devam edeceğim. [! 23394 => 1130 = 1!